Goodmorning Vietnam

Het feest dat ergens midden in de Jungle plaatsvind is helemaal te gek, al is techno niet mijn favoriete muziekstijl. Jaquime is helemaal weg van de muziek en danst erop los, ik probeer er meer wat op mee te hobbelen. De boksen blazen de nodige decibellen en anders als bij ons in Nederland gaat dit buitenfeest door tot diep in de nacht. We nemen nog enkele lachgasballonnen en enkele emmertjes met mixdrankjes voordat we besluiten om 4 uur huiswaarts te keren.


De morgen kunnen we uitslapen tot 11 uur en dan is het tijd om uit te checken. Na weer bepakt en bezakt te zijn nemen we nog een ontbijt bij mijn verblijfplaats. Zittend aan de rand van de zee vind ik het nu echt jammer om deze plaats te moeten verlaten. Helaas durfde ik de gok niet te wagen om met slechts een uur speling op het vliegveld in Bangkok te geraken. Als de bus vertraging had (wat vrij normaal is tot nu toe) dan zou ik mijn vlucht naar Vietnam missen. Als om 12 uur mijn vervoer arriveert is het tijd voor een laatste afscheid waarna ik mijn route vervolg naar de haven en Jaquime naar haar verblijfplaats. Al heb ik maar weinig tijd met haar doorbracht, toch vond ik haar een toffe meid.


Samen met een Nederlands koppel dat de nachttrein naar Bangkok neemt, praat ik over Vietnam. Zij geven me enkele goede tips over wat te doen en waarheen te gaan. Op het vaste land wordt ik gelijk op een van de omgebouwde pick-ups gezet waar mijn weg zich vervolgt naar een ander busstation. Hier moet ik nog een uurtje wachten op de bus naar Bangkok voordat ik achterover in een van de stoelen in slaap kan vallen. Met niet al te veel slaap achter de kiezen is het een peulenschil om weg te dommelen.

Als de bus plotseling stopt merk ik dat Bangkok al bereikt is. Het is heerlijk geweest om de nachtbus te nemen wat ik voor nu af aan voor langere afstanden wil gaan doen. Na mijn weg gevonden te hebben naar een guesthouse dat binnen mijn budget past leg ik me de eerste helft van de morgen nog op een oor om vervolgens om 9 uur op te staan
.
Niet goed wetend waar ik in Bangkok moet beginnen loop ik de straat op en ontdek de omgeving. In tegenstelling tot alle andere steden waar ik geweest ben is de drukte op straat hier van een heel ander kaliber. Gelukkig ben ik er al een beetje aan gewend raakt. In vergelijking met Maleisië en Singapore zijn er hier een stuk minder regels in het verkeer.
Op straat wordt ik aangesproken door een agent die zich bij een cameraploeg wat staat te vervelen. Hij begint me helemaal uit te vragen over mijn reis en plannen in Azië. Omdat ik maar een dag in Bangkok verkeer en niet goed weet wat ik er moet doen geeft hij me een tip. Deze week staat geheel in het teken van de koning die op bezoek is in Bangkok. Alle tempels zijn daarom gratis geopend en er zijn speciale tuctuc’s (soort van scootertjes voor meerdere personen) die je rond begeleiden. Er geld een speciale prijs welke belachelijk goedkoop is. Normaal is het gebruikelijk dat je door deze scootertjes geript wordt.
Op deze tuctuc’s blijken regeringsambtenaren rond te rijden. Het maakt het allemaal een stukje gemakkelijk omdat zij goed Engels kunnen spreken. Ik bezoek de nodige tempels onderweg en geniet van de manier hoe we door de straten van Bangkok crossen. Natuurlijk hoort er ook bij om enkele winkeltjes te bezoeken ondanks dat deze tuctuc gereden wordt door een regeringsambtenaar. Hij verteld me dat ik niets hoef te kopen omdat hij er stempels voor krijgt.

Als ik uiteindelijk terugkom bij mijn hostel hoef ik helemaal niets te betalen. Hij vond me een prettige gesprekspartner en ik deed niet moeilijk over de winkeltjes. Ik heb een halve dag doorgebracht op de tuctuc, veel tempels en wat winkeltjes gezien en het heeft me helemaal niets gekost. Ik besluit de rest van de middag nog door de winkelstraatjes te lopen. Niet alleen om de cultuur te snuiven maar ook om te kijken wat ik nog ga kopen voor dat ik Azië verlaat. Ik lig deze dag vroeg in bed want om half 4 loopt de wekker af om de bus naar het vliegveld te nemen en van daaruit naar Hanoi te vliegen.


Het is weer even wennen om midden in de nacht op te staan. Ik verlaat de 10 persoonskamer waar ik helemaal alleen in slaap naar buiten. Met de bus gaat mijn weg verder naar het vliegveld. Ik ben 2 uur voor de vlucht vertrekt aanwezig maar het verloopt allemaal traag. Het is niet alleen te wijten aan het inchecken en de veiligheidsmaatregelen maar ook aan mijn slenterend tempo. Als ik arriveer is bijna iedereen het vliegtuig binnengestapt. Ik kan lekker doorlopen en me op een stoel bij het raam neerzetten.

Na een 2 uur durende vlucht arriveer ik in Hanoi. Eenmaal uit het vliegtuig wordt ik direct geconfronteerd met de bureaucratie van Vietnam. Omdat ik via het internet een visum heb aangevraagd zoals de meeste mensen, moet er netjes in de rij gewacht worden om alles te verwerken en te betalen. Na een goede 2 uur sta ik buiten en help een Australiër de bus naar de stad te nemen. Rijdend naar de binnenstad van Hanoi is het verkeer hier veel chaotischer dan de rest van Azië, waar ik tot nu toe geweest ben. Brommers crossen aan beide zijden voorbij en auto’s nemen voorrang door te toeteren en te door te duwen. Daarnaast regent het de hele tijd al ontzettend hard wat mij een kil welkom geeft.
Het hostel waar ik in Hanoi heen wilde heb ik me van tevoren al uitgezocht. Het ligt in het Old Quarter welke het centrum is van deze stad. Arriverend merk ik dat er een echt backpackers leven heerst en ik ben blij met mijn keus. Voldaan drop ik mijn spullen in de dormkamer waar ik verblijf en maak mijn weg naar buiten. Het koste me de eerste keren de nodige moeite om over te steken maar als snel had ik door hoe het moest. Wachten op groen licht heeft hier geen nut. Rusten de straat oplopen en hopen dat je ontwijkt wordt is de enige regel die hier geld. Het prachtige is ook nog dat het daadwerkelijk werkt.
Na toch een uur rondgelopen te hebben wilde ik terug naar het hostel lopen. Het enige probleem is dat ik geen idee had waar ik was en niet veel toeristen meer ben tegengekomen. Oriënteren in deze stad is voor mij ontzettend moeilijk. Alle straten lijken ontzettend veel op elkaar en er is niet echt een oriëntatiepunt zoals een hoog gebouw aanwezig. Ik wilde geen scooter terugnemen omdat ik al door zoveel scootertaxi’s was aangesproken. Met gebarentaal kom ik doorweekt na een goede 3 uur weer terug in het hostel. Moe en voldaan neem ik een verfrissende douche om mijn weg naar de lobby te begeven.

In de lobby merk ik dat ik moeite heb met het leggen van contact met andere backpackers. Ik spreek wel 10 verschillende mensen aan die allemaal samen blijken te reizen. Het is even een korte conversatie voordat een vriend of vriendin hen roept en het gesprek tot een einde komt. Ik merk dat na elk gesprek dat ik voer me meer eenzamer voel. Zeker als de lobby tegen het begin van de avond leeg begint te raken en ik nog altijd geen enkel interessant gesprek gevoerd heb. Bij mezelf begin ik na te denken of ik deze keer misschien niet teveel hooi op mijn vork genomen heb. Wederom een andere cultuur, valuta (die in honderdduizendtallen werkt deze keer en het erg moeilijk maakt) en taal beginnen me een beetje op te breken.
Gelukkig ontmoet ik buiten de vele Engelsen nog een Singaporees genaamd Ragou. Hij is net als mij alleen door Vietnam aan het reizen. Samen met hem ga ik nog naar een club niet ver van mijn hostel vandaan waar we de nodige uren doorbrengen. Als ik na een paar uur moe begin te worden wil hij nog even blijven. Alleen vervolg ik mijn weg terug door de straten van Hanoi waar ik nodige aanbieders van opium, wiet en prostituees van me afhou.


Het ’s morgens ben ik al vroeg wakker en vervolg mijn weg naar de lobby van het hostel. Ik neem een ontbijt en wacht op Ragou. Gisteren heb ik namen met hem afgesproken om enkele bezienswaardigheden van deze stad te bezichtigen. Als hij niet veel later ook onder arriveert vervolgen we onze weg naar het Mausoleum waar het lijk van een belangrijk persoon in Vietnam ligt opgebaard.

Deze keer bestudeer ik de weg een beetje beter voordat we vertrekken. Het is vandaag droog en ook hier is het al snel boven de 30 graden met een hoge luchtvochtigheidsgraad. Halverwege onze route nemen we daarom een korte pauze om te genieten van citroensap en een ventilator die ons de nodige verkoeling brengt.
Aankomend bij het Mausoleum is het helaas gesloten. Voor mij maakt het niet uit want met een korte broek en een singlet kwam ik toch al niet binnen. We maken de nodige foto’s van het gebouw waarna we onze weg naar de botanische tuinen vervolgen. In het park genieten we van de rust die er heerst voordat we via een omweg onze weg terug vervolgen naar het hostel.

Aankomend bij het hostel ben ik niet helemaal weg van deze stad. Ontzettend veel valt er niet te beleven naar mijn mening en de Lonely Planet heeft ook niet echt veel interessants over deze stad te vertellen (al is het wel zo beschreven). Met Ragou besluit ik daarom morgen de bus naar Halong Bay te nemen. Niet via een georganiseerde tour hoe alle Engelse backpackers doen maar met de lokale bus. Deze dag lukt het me ook veel beter om contact met andere backpackers te leggen. Ik denk dat ik gisteren even een cultuurshock ervaart heb en me daarom een beetje gedeprimeerd heb gevoeld. In ieder geval heb ik alweer ontzettend veel zin om de rest van Vietnam te verkennen. Ook heb ik voor de eerste keer in 7 maanden (sinds de komst van mijn pa en ma naar OZ) eindelijk eens Limburgs kunnen praten. Het voelde erg vreemd om tegen een wildvreemde weer in je eigen dialect te spreken. Heel goed uit mijn woorden komen lukte niet super goed en we zijn maar overgeschakeld op Nederlands. Ik weet niet of het door mijn gevoel komt maar het was niet al te gemakkelijk, al lukt het me via de telefoon wel gewoon.
Ik leg nog even contact op met mijn pa en ma die buiten enkele korte berichtjes op Facebook niet echt meer iets van me vernomen hebben. Nadat ik heb opgehangen zie ik een Vietnamese jongen die ik een jaar of 16 geef voorbij rennen. Hij werd gevolgd door een schreeuwende man van een veel oudere leeftijd. Verderop in de straat wordt hij door andere Vietnamezen getackeld. Als ik aan een Engels sprekende Vietnamees vraag wat er aan de hand is blijkt hij de portefeuille van de achternarennende man gestolen te hebben. De jongen krijgt enkele raken klappen en wordt een gebouw binnengebracht. Ik en enkele andere nieuwsgierige backpackers werd gevraagd de plaats te verlaten. Wat erbinnen gebeurde zal niet voor alle ogen geschikt zijn. Ik weet niet of het hoort bij de cultuur maar een mooi moment om de avond mee af te sluiten was het in ieder geval niet.


De morgen ben ik al vroeg wakker en ik wacht op Ragou. Om half 9 hadden we voor de lobby van het hostel afgesproken. Terwijl ik met een Duitse backpackster aan de praat is het me om half 10 toch wat laat aan het worden. Ik besluit hem in de kamers te gaan zoeken en vind hem binnen een korte tijd. Hij is gisteren nog uitgegaan en heeft nog wat last van een kater maar is blij met me mee te kunnen gaan.

We nemen een taxi naar het busstation om onze weg naar Halong Bay te vervolgen. De taxi was ontzettend goedkoop maar bij de bushalte merk ik dat er geen bus naar Halong City gaat. Terwijl ik in het backpackershostel alles in het Vietnamees heb laten opschrijven. We ontmoeten enkele andere backpackers die naar het eiland Cat ba gaan. Vanuit hier moet het gemakkelijk en goedkoop zijn om een tripje naar Halong Bay te boeken. Wij besluiten hetzelfde te doen omdat ook deze prijzen spotgoedkoop zijn.
Een busrit, een korte veerboottocht en nog een busrit later arriveren we op het eiland. De tocht duurde in vergelijking met Thailand een stuk aangenamer en beter georganiseerd. In het centrum van Cat ba eten we op ons gemak een lunch bij een hotel dat we later boeken. Met een kamer met twee tweepersoonsbedden en een privé badkamer en zeezicht hoeven we het voor een prijs van in totaal 15 dollar niet te laten.

We maken nog een wandeling naar het strand dat niet ver van het centrum verwijderd is. Omgeven in een kleine baai van uitstekende rotsen en een hoop bootjes is het uitzicht prachtig. Zelfs het strand is gelegen in een adembenemende omgeving. We nemen nog enkele biertjes en boeken in de tussentijd een dagje op de boot voor morgen. In vergelijking met 2 dagen geleden kan ik nu echt genieten van dit Aziatische land en haar omgeving.


Beide hebben we de wekker gezet om vroeg op te staan. Het kost ons echter de nodige moeite om de lobby van het hotel om 8 uur te bereiken. Als we 10 minuten later aankomen staat het busje al op ons te wachten. Met een kleine verontschuldiging gaat onze weg naar de pier welke zich niet ver van het stadscentrum van Cat Ba bevind.

Met nog wat andere backpackers komen we op een mooi en verzorgd bootje terecht. Het is echt een bootje met karakter en ideaal om het gedeelte met de 3000 uitstekende rotsen te verkennen.
Varend over het water zie ik de vele rotsformaties die met een donkergroen woud gedeeltelijk bedekt zijn, voor me opdoemen. Het ziet er fantastisch uit en ik waan me net als in de film Jurasic Park. Traag maar met een prachtig uitzicht varen we door dit mooie landschap en vervolgen onze weg naar de eerste bestemming van de trip.
Aankomend bij een lijmsteengrot zie ik vanaf het water dat het er allemaal erg toeristisch uitziet. Van de boot afstappend moeten we door de grot naar het andere eind lopen. Ondanks dat het behoorlijk toeristisch is het een mooie plaats. De Vietnamezen hebben de belangrijkste eyecatchers in de grot met verschillende kleuren belicht. Hierdoor geeft de wandeling net dat beetje extra.
Terug op de boot staat onze lunch te wachten. Terwijl we verder varen naar onze volgende bestemming geniet ik van heerlijke Vietnamese loempiaatjes, een soort van spinazie, verse vis, kleine inktvisjes en niet te vergeten droge witte rijst. Met een volle maag komen we aan bij een kanoplaats waar deze keer zelf gepeddeld mag worden. Het blijkt een hele opgave met Ragou te zijn. Hij weet het allemaal beter waardoor we zigzaggend door het water gaan. Wel is het een mooie plaats om stilletjes door het water te manoeuvreren. Volgens mij hebben wij het dubbele aantal calorieën verbrand in vergelijking met de rest. Door het zweet dat me weer op alle plaatsen is uitgebroken neem ik nog een verfrissende duik in het water.
Tot slot varen we naar onze eindbestemming welke Monkey Island heet. Volgens mij heb ik ondertussen op iedere boottocht een leef plaats voor apen aanschouwd. Het is een eilandje met een klein strand waar we nog even mogen rondhangen. De aapjes zijn hier behoorlijk agressief merk ik later. Het is te wijten aan toeristen die hen voederen met het nodige eten. Shane (een andere Nederlandse jongen op de boot) stelen ze zelfs nog zijn singlet en het is geen gemakkelijke opgave het terug te krijgen.

Terug aan wal worden we met een minibusje teruggebracht naar het centrum. Ik ga met Ragou nog een hapje eten waarna we ons neerzetten aan de kade. We bestellen ons een biertje en deze keer komen enkele Vietnamese jongeren ons vergezellen. Engels praten wil niet echt lukken maar met handgebaren begrijpen we wat er bedoeld wordt.


Als ik wakker wordt heb ik nog niet echt veel zin om dit eiland te verlaten. Ragou daarentegen is van plan terug naar Hanoi te reizen om enkele vrienden te ontmoeten. Ik neem het besluit om nog 1 dagje extra op dit eiland te verblijven. Met Ragou ga ik nog een ontbijtje nemen voordat ik met hem naar de bushalte loop en gedag zeg.

Vandaag wil ik niet al teveel doen en een beetje ronddwalen in dit kleine ionische stadje. Mijn kamer met prachtig uitzicht aan zee is lekker stil wat mij de gelegenheid geeft om nog een beetje op bed te dommelen. Tegen de middag maak ik me klaar om de lawaaierige straat op te lopen. Mijn weg makend naar het strand hoopte ik eigenlijk op wat meer zon, gezien de perspectieven van deze morgen. Helaas blijft het zachtjes regenen wat het allemaal iets onplezieriger maakt om rond te dwalen. Strandweer is het niet maar met allemaal kleine wandelpaadjes om en nabij de stad krijg ik mijn tijd goed gevuld.

In de avond ontmoet ik Shane, Andrew en Anders. Het zijn een Nederlander en twee Noren waar ik gisteren op de boot met in contact ben geraakt. Met hen ga ik ergens een hapje eten bij een restaurantje langs de weg waar een hoop kabaal is. Er blijkt een of ander feest gaande te zijn. Vietnamese jongens verkleed als vrouwen inclusief zang en dans maken het een lachwekkend gezicht. Zeker hoe de Vietnamezen dansen, het lijkt wel of ze in een of andere trip zitten. Het eten is helaas slecht deze keer. Als de show is afgelopen betalen we snel de rekening en sluiten de avond af in een backpackersbarretje.


Na te hebben uitgecheckt loop ik met Shane naar een van de vele boekingskantoren. Beide nemen we een busrit naar Hanoi om vanuit hier een nachttrein naar Sa Pa te nemen. Een stadje in het Noordwestelijke gedeelte van Vietnam. Het plaatsje is bekend vanwege het mooie landschap dat er te vinden is. Als er betaald is, nemen we samen met de 2 Noren nog een ontbijtje en brengen de laatste uren door op het strand van Cat Ba.

De reis terug naar Hanoi is precies hetzelfde als de heenreis naar Cat Ba. Er wordt bij precies dezelfde eettentjes gestopt en ik herken zelfs enkele gebouwen die we op de heenweg gepasseerd zijn. Het enige verschil is dat de terugreis een stuk langer duurt als de heenreis.
Aankomend in Hanoi hebben we beide honger. Ik moet zeggen dat ik vanwege het klimaat een stuk minder eet als dat ik normaal doe. Echter is het al 11 uur geleden sinds mijn laatste ontbijt en we besluiten ergens langs de straat een hapje te eten. Met een volle maag kopen we nog naderhand nog een fles wodka en cola. Dit met de gedachte om een beetje in de trein te kunnen slapen.

Na een taxirit naar het treinstation is het dan eindelijk zover. We lopen de controleposten door en eenmaal buiten zien we niets anders dan slechts spoorrails die we moeten oversteken. Het is even zoeken naar het juiste perron maar vinden het snel. Lopend over de rails installeren we ons uiteindelijk neer in onze slaapcabine. Met een Vietnamees raken we aan de praat en maken een halve fles wodka pater. Als de alcohol begint in te werken ben ik blij dat ik op mijn bed lig en mijn ogen kan sluiten.


De trein stopt en het is half 6 het ’s morgens. Het is allemaal snel gegaan en ik heb heerlijk geslapen. Ik kan zelfs nog een uurtje blijven liggen maar helaas is dat niet mogelijk. Als we de trein uitkomen komen we terecht in een minibusje dat ons naar het dorpje brengt. Na een rit van 35 kilometer arriveren we eindelijk op de plaats van bestemming. We vinden een passend hotel dat binnen het budget past en er is ook nog eens behoorlijk chique uitziet. Tevreden over onze beslissing wandelen we het ’s morgens wat door het dorp. Hier zie ik voor de 2de keer geweld op straat in Vietnam. Een oudere vrouw wordt met een stok door een jongere man een aantal keren geslagen. Van de aanleiding heb ik deze keer geen idee. Wederom was het geen plezante aanblik om te aanschouwen. Na de wandeling besluiten ons toch nog een uurtje neer te leggen. Shane en ik hebben namelijk een soortgelijk gevoel als die van een jetlag.

Na de morgen rustig te hebben doorbracht besluiten we een scootertje te huren. Het moet prachtig zijn om over de wegen in deze omgeving te cruisen. Als we nog niet goed en wel begonnen zijn merken we dit direct. Het uitzicht over de bergtoppen van dit gebied is werkelijk adembenemend. Wel was het voor mij weer even wennen om op de goede weghelft te rijden. Gelukkig is het niet al te druk op de weg en zijn de verkeersdeelnemers niet gehaast. Onze eerste bestemming welke op het programma staat is een waterval.
Aankomend ben ik verrast door de grote van de waterval. In OZ en NZ heb ik er al heel wat gezien, echter is deze een stuk hoger als de andere. We maken onze weg naar boven en maken een wandeling via een paadje dat langs de waterval omhoog loopt. Het is in ieder geval waard geweest om de vele trappen op te lopen.
We rijden nog wat verder en komen uit bij een of ander parkje. Er bevinden zich hier vele wandelpaden die allen de bergen ingaan. Wij nemen een pad dat naar een andere waterval loopt omdat de scooters tijdig moeten terug zijn.
Dit pad is helaas een beetje teleurstellend maar een barbecue met enkele lokale mensen maakt het een stuk aangenamer. In de zon genieten we van vlees aan een stokje. Ik heb geen idee welk vlees het is maar het smaakt wel lekker. Uiteindelijk terugkerend door het berglandschap brand ik de omgeving op mijn netvlies. Het is een mooie middag geweest.

Het ’s avonds wordt er nog een hapje gegeten en een biertje gedronken. We eindigen in een soort van underground bar en hebben een gesprek met 2 oudere Franse jongens. Beide leven half in Vietnam en zijn nu bezig met een motortrip door het land. Na middernacht besluiten we terug naar ons hotel te keren en voor morgen staat er alweer iets heel anders op het programma.