Hanging out on Bondi Beach

Opeens ben ik klaarwakker, zo te zien is het nog vroeg. Ik pak mijn telefoon en zie dat het pas 3 uur ’s nachts is. Ik hoorde een hoop geschater op het dak, het regende en niet zo’n beetje. Nu pas zie ik dat het dak gemaakt is van golfplaten. Weliswaar mooi afgewerkt maar het is een hoop kabaal. Ik besluit me nog een keer om te draaien . De uren gaan langzaam voorbij. Het wilde maar niet lukken om in slaap te vallen. Kwart voor 7 is dan ook een mooie tijd om op te staan.

Buiten het gebouw voor de ingang steek ik een sigaret op. Niet veel later komt een Ierse vrouw me vergezellen. Ik kom erachter dat haar beide zonen in Australië wonen en dat zij op visite is. Een van hen is op dit moment met het vliegtuig onderweg naar Sydney. Ze vertelt over de pracht van dit land. Volgens haar is het een eindeloos sprookje van schoonheid. Ik geloof haar maar al te graag. Een kwartier later komt Anouk me buiten vergezellen. Ze is de eerste van de reisgenoten die ik wakker zie. Zij vertelt dat tevens de meiden van onze reisgroep niet goed hebben geslapen. Ik ben in ieder geval niet de enige.

Daarna ben ik aan het ontbijt aangeschoven. Voor mij voldoet een pakje noedels als een goed begin van de dag.Het is praktisch, snel en laat een hongergevoel verdwijnen. Met Marius zou ik vandaag naar het Sydney Wildlife gaan. Hier hebben we immers nog kaarten voor. Terug aangekomen op de kamer kom ik erachter dat ook hij niet best heeft geslapen. Het lijkt wel of deze dag voor iedereen een beetje vervloekt is.

Tibor besluit ons te vergezellen naar het Sydney Wildlife. Met ons drieën gaan we op pad naar Darling Harbour. Het weer is helemaal niet best, het regende de hele, maar dan ook de hele tijd pijpenstelen. Ik ben dan ook zeer blij met mijn jas die ik speciaal voor deze reis heb gekocht.

Aangekomen in het Sydney Wildlife zien we de vele verschillende dieren die er in Australië rondzwerven. Het verschillende van mieren van wel 3 centimeter tot een zoetwaterkrokodil die iets groter dan 5 meter is. Ook zie ik voor het eerst de dieren waar Australië bekend om is. De koala (bewegen doen ze eigenlijk niet) en de kangaroo (vriendelijk uitziende dieren waar je beter geen ruzie mee kunt krijgen). Een eerste indruk over wat ik kan tegenkomen gedurende mijn reis maakt het nog spannender.

Buiten aangekomen is het nog altijd hevig aan het regenen. Op dit moment krijg ik dan ook het gevoel dat ik me weer in Nederland waan. Gelukkig is het wel de laatste dag met deze regenbuien. We gaan nog even naar de supermarkt voordat we terugkeren naar het hostel. Rijst, kip, broccoli en een sausje staan op het menu voor vanavond.

Bij het hostel zitten wat reisgenoten op de bankjes in de kantine. Veel van hen vertrekken vandaag naar een andere locatie. Ik besluit me erbij te voegen. Langzaam aan neem ik afscheid van de meeste van mijn reisgenoten. De avond heb ik verder rustig doorgebracht.


De volgende morgen maakt Marius me wakker om ook afscheid te nemen. Hij gaat deelnemen aan een surfkamp. Niet veel later ben ik ook opgestaan. Voordat ik uit het centrum vertrek besluit ik snel een WOOFF lidmaatschap aan te vragen. Met dit lidmaatschap kun je eten en onderdak krijgen bij een Australisch gezin voor 4 tot 6 uur werken per dag. Dit is wat ik wil gaan doen voordat ik ergens ga werken dat geld in het laatje brengt. Met de laatste 2 reisgenoten die over zijn lopen we naar het hoofdkwartier van Worknholiday.

Eenmaal aangekomen weet ik nog altijd niet helemaal zeker wat ik de komende week wil gaan doen. De dag ervoor wilde ik naar Bondi Beach vertrekken. Echter de hostels daar zijn volgens internet helemaal volgeboekt. Toch besluit ik het erop te wagen.

Omdat ik de bus niet wil nemen, ga ik te voet naar Bondi beach. Ik wist dat het een 2 uur durende tocht zou zijn, maar genietend van Sydney’s omgeving en een muziekje in mijn oren maakt dit niet veel uit. Omdat ik geen kaart heb gekocht, volg ik de borden die in de richting wijzen van Bondi Beach.

Al snel vind ik een hostel in de buurt van Bondi beach. Zwetend van de wandeltocht kom ik de kamer binnen waar nog 2 jongens vertoeven. Een van hen is Dave, een jongen uit Engeland (Birmingham). We raken aan de praat en al snel vraagt hij of ik met hem meekom een vriend van hem te ontmoeten. Voordat we vertrekken nemen we nog snel een kijkje op het dakterras van het hostel, welke een ongelooflijk mooi uitzicht heeft op de kust van Couchy Beach.

Bij Bondi Beach hebben we afgesproken met Dave’s vriend. Het strand is mooi, alleen dacht ik dat het veel groter zijn. Dave’s vriend heeft een Australisch meisje leren kennen. Hij is hier al een jaar geweest en is teruggekomen om haar te zien. We eten een burger bij het strand en besluiten een wandeltocht langs de kust te maken. Het aanzicht is prachtig. Van wat ik heb gezien op t.v. lijkt het een beetje op Engeland, alleen is het water stukken schoner en schijnt de zon hier. We maken een hoop foto’s en genieten van het goede weer.

Terug in Bondi beach besluiten Dave en ik bier te halen voor de avond. Op mijn weg heb ik namelijk een drankwinkel gespot en we besluiten daarheen te lopen.
Eenmaal teruggekeerd eten we ons wat noodles en settelen ons daarna op het dakterras met een goed smakend biertje in onze hand. Helaas wordt het snel koud en we besluiten dan ook het drinken in de kantine te vervolgen. Helaas hangt hier niet veel sfeer. Dus vervolgen we onze weg op zoek naar een gezellig barretje.

Na een uur op pad te zijn geweest, hebben we nog altijd geen gezellig barretje gevonden. De Australiërs zeggen allemaal “het is maandag, dan is er niets te doen hier”. Uit frustratie besluiten we ons maar bij een soort van barretje neer te zetten. Hier ontmoeten we Donna, een 26 jarig meisje (letterlijk ze is namelijk maar 1,50 hoog) uit Wales die hier op haar eigen is. Omdat het niet gezellig is besluiten we wat te drinken in de buurt van het hostel. Zij heeft namelijk nog whiskey en wij bier.

Eerst zitten we in een speeltuintje met uitzicht op zee. De sterrenhemel hier aan de kust laat je bijna vergeten dat je op een heel ander deel van de wereld zit. Dave is nogal moe en besluit naar bed te gaan. Donna is een gezellige meid en wij praten nog even door. Ongeveer een half uur later komen ook 2 Australisch jongens en een meisje ons vergezellen. Het is een gezellige boel en we zijn erg rumoerig. Dit is misschien ook de reden geweest dat de politie komt opdagen. Donna stapt op ze af en ze stellen verder geen vragen buiten wat rustiger aan te doen. Ik denk waarschijnlijk omdat we backpackers zijn. De avond eindigt goed en weer een gezellige dag is voorbijgevlogen.


Ik wordt wakker met een aardige kater (vooral te wijten aan de whiskey) en zie Dave al aangekleed staan. Ik weet niet meer waar we het over hebben, maar hij gaat er vandaag in ieder geval op uit. Ik blijf nog even liggen om uit te kateren. Omdat ik niet kan slapen ben ik een half uur later ook maar uit verveling opgestaan. Na me te hebben aangekleed heb ik mijn weg vervolgd naar het dakterras.

De twee Australiërs zitten hier samen met een Duits en Canadees (Annie) meisje. De grote kussens die er liggen zorgen voor een lekker liggende hangplaats. Het Duits meisje is net gearriveerd en nog een beetje stil van het slaaptekort. Annie is hier op haar eigen voor 3 maanden plezier te maken. Met de 2 Australiërs (dezelfde als gisteravond) is het lachen, gieren en brullen om de kleinste dingetjes.

Zij besluiten naar Bondi beach te gaan, ik blijf nog even uitkateren op het dakterras voordat ik mezelf bij elkaar raap hen te vergezellen. Voordat ik hen vergezel loop ik naar de andere kant van het strand. Op de klippen zie ik een hoop mensen lopen en vraag me af of het toegestaan is. Op mijn weg zie ik niemand die me tegenhoud. Het is vreemd dat je hier over bot brekende, gladde rotsen mag lopen, maar op het strand moet je op een klein gedeelte tussen de vlaggen blijven zwemmen. Dit heb ik trouwens ook niet gedaan. Het is zeer zonnig vandaag maar er staat tevens een hoop wind en het water is slechts 16 graden. Het is hier ontzettend mooi, de brekende golven zorgen voor een geweldige aanblik. Ik vind het jammer dat ik mijn camera vergeten ben.

Teruglopend naar het strand zie ik de twee Australiërs, Annie en het Duitse meisje van vanmorgen zitten. Ik voeg me erbij en we praten over elkaars interesses terwijl we naar de surfers kijken. Na een klein uur besluit ik terug te lopen naar het hostel om mijn camera te pakken en terug naar de klippen te keren voor wat foto’s. Het water was al aardig gestegen in de tussentijd. Ik neem niet zolang de tijd voordat dadelijk alles onder water staat. Hierna ben ik teruggekeerd na het hostel.

Aangekomen hoor ik op het dakterras muziek. Dit zullen de Ausies moeten zijn en ik ga een kijkje nemen. Boven zie ik de Ausies aan tafel zitten. Ik voeg me wederom bij hen. Ondertussen horen we ook een hoop kabaal op de binnenplaats en we besluiten hier een kijkje te nemen. Er zitten een hoop mensen, die flink wat liters wijn aan het drinken zijn. Dit is namelijk veel goedkoper dan bier. Ik spreek o.a. met een Amerikaan (Taylor). Hij is een whizzkid (een beetje hoe Jules), slechts 19 jaar en heeft vandaag zijn eerste biertje kunnen kopen. We praten wat over het stereotyperend beeld van de Verenigde Staten. Verder is er nog een Schots en Zweeds meisje waar ik mee praat. Ook zij zijn deze week in Australië aangekomen. In dit hostel ben ik volgens mij de enige Nederlander.


De afgelopen nacht heb ik ook niet goed geslapen. De andere jongen weet in ieder hoe hij decibellen kan produceren gedurende zijn rusturen. Ook is er nog een Ier bijgekomen (Ryan). Gezien zijn status van vannacht heb ik kunnen zien dat het moeilijk is om in zijn bed te geraken. Hij heeft ook een meisje naast zich liggen. In de morgen kom ik erachter dat het Donna blijkt te zijn. Gelukkig hebben ze niets uitgespookt of ik heb niet veel gehoord. Aangezien zij boven mij lagen in het stapelbed.

Iedereen is eigenlijk tegelijk wakker en niemand heeft echt vast geslapen. Ik ga met hen in de kantine zitten afvragend wat de plannen voor vandaag zijn. Al snel worden we vergezeld door wat mensen van gister en we besluiten naar het centrum van de stad te gaan om er wat rond te hangen. Dit keer met de bus in ieder geval.

Het is weer zit vandaag weer niet mee. Omdat iedereen honger heeft wordt eerst wat gegeten voordat we onze weg voortzetten. Op weg naar de haven zien we een straatartiest onder een brug staan. Omdat ik nog rook en dus een aansteker heb, vraagt hij mij deze te lenen. Echter was het de bedoeling dat hij hem ving. Dit is dus niet het geval en deze ontplofte voor zijn voeten. Gelukkig kan hij en het publiek er ook mee lachen (al dachten sommige dat het een truc is). Hij vroeg Taylor, Sophy, Dave en mij om hen te assisteren gedurende zijn act. Dit was geen probleem uiteraard. Het was alleen even slikken terwijl hij met zijn fietsje, jonglerend met vlijmscherpe messen 10 cm langs onzen hoofden reed.

Hierna vervolgen we onze weg naar de Opera en nemen binnen een kijkje. Veel krijgen we niet te zien, omdat alleen de hal toegankelijk is. Al snel besluiten we daarom de botanische tuinen van Sydney op te zoeken. Er staan hier mooie bomen en planten, door het weer vind ik ze jammer genoeg niet echt tot hun recht komen. Al snel zijn we moe en besluiten terug naar de bus te lopen.

Terug in het hostel staat voor veel mensen op de planning uit te gaan. Woensdagavond is te vergelijken met een studentenavond op donderdag in Nederland. Nog even snel scoor ik wat brood en eieren om mijn maag te vullen voordat ik me bij de groep voeg.

We zijn met een groep van ongeveer 15 man en produceren een hoop kabaal onderweg naar een goede pub. Verschillende van hen zijn al aardig dronken en ik vraag mij af of ze de pub wel binnenkomen. In Australië is het namelijk zo dat ze je aan de deur mogen weigeren als je dronken bent. Bij een Amerikaan uit het hostel was dit dus het geval en hij mag weer terugkeren. Wij gaan wel de pub binnen en het is een vrij grote met 3 zalen. Er wordt rock en dance gedraaid, het is druk en gezellig. Om half 1 gaat plots overal de muziek uit en de club wordt gesloten. Nog niet uitgefeest vinden we een andere gezellige pub die tot half 3 open is en eindigen hier de avond.

’S Morgens is het weer opstaan met een zwaar koppie. Met Dave heb ik besloten bij het strand wat ghetto workouts te doen. Er is hier namelijk een soort van speeltuintje te vinden die er speciaal gemaakt voor is. Na een klein half uur en nog wat uitgeput van de avond ervoor besluiten we dan ook te stoppen en terug te lopen.

Op onze weg terug, lopen we langs een zwembad dat naast de zee ligt en we besluiten te gaan zwemmen. Het water is echter ijskoud, toch besluiten we erin te springen en een baantje te trekken. Helaas komen we beide niet verder dan 5 meter (het water is namelijk ijskoud), maar van de kater hebben we geen last meer. Er is ook nog een sauna, deze voelt gelukkig veel beter dan het zwembad.

Terug in het hostel vind ik het tijd worden om de was te gaan doen. Het is verdomme ook nog veel wat ik de afgelopen week gedragen heb. Gelukkig valt het qua tijd nog allemaal mee. Na de was heb ik met wat mensen de tijd in de t.v. kamer doorgebracht. Iedereen is moe van het stappen de dag ervoor. In het hele hostel is het rustig en kalm voordat ik mijn ogen sluit.

Dave, Ryan en ik hebben afgesproken om nog wat ghetto workouts te doen. Al joggend naar het strand kom ik erachter dat mijn conditie nog iets beter is als gedacht. Aangezien beide ook sportmannen zijn maar toch de nodige moeite hebben me bij te houden. De ghetto workout hebben we maar een kwartiertje volgehouden. Het is namelijk tijd aan het worden voor een ontbijt.

Mij is beloofd dat ik mijn bankkaart binnen 5 werkdagen kan ophalen. Ik heb nog telefonisch meerdere getracht de bank te bereiken voordat ik mijn weg naar de stad vervolg, helaas is niemand bereikbaar. Aangekomen bij de bank is deze nog niet klaar omdat ze de kaart moesten annuleren vanwege een interne fout. Na nog wat bombarie te hebben gemaakt over de service geef ik de hoop op. Ik zal nog 3 werkdagen moeten wachten op een nieuwe die ik overigens laat opsturen naar de plaats waar ik op dat moment ben. Hierna ben ik met de bus teruggekeerd naar Bondi Beach om met nog wat mensen te voetballen op het strand.

Na het voetballen en een snelle hap bij hungry jacks (hier de naam voor de burger king), zijn we terug gekeerd na het hostel. In de morgen heb ik nog contact gehad met een Australiër om daar tegen kost en inwoning te verblijven. Echter is dit dinsdag pas mogelijk en uitsluitsel hierover krijg ik morgen pas. Ik wilde nog een nacht bijboeken, maar dit is niet mogelijk vanwege de drukte. 4 oktober is hier namelijk een nationale feestdag. Op internet zoek ik naar andere hostels, maar geen enkele heeft nog een plaats over. Veel geld voor een hotel wil ik ook niet neertellen. Ik krijg gelukkig nog een aanbieding.

De jongens bij wie ik voorheen op de kamer sliep bieden me aan mijn spullen op hun kamer te leggen en te slapen in de t.v. kamer. De controles stellen hier niets voor en de andere kamergenoten vinden het ook geen probleem. Dit aanbod besluit ik dan ook maar aan te nemen.

Vanavond gaan we naar Kings Cross. Het uitgaansgebied van Sydney. Er zijn hier veel clubs en er is een hoop te beleven. Omdat er geen bussen vanuit Bondi rijden nemen we een taxi. Dit is het eerste in Australië waarvan ik denk dat het niet zo duur is tegenover Nederland. Het is erg gezellig en we feesten door tot in de vroege uurtjes voordat we terugkeren.

Eenmaal wakker, leg ik mijn spullen bij de jongens op de kamer. Check uit en ga samen met hen ontbijten. Vandaag heb ik besloten er een luie dag van te maken en een WOOFF adres te regelen. Aangezien ik voor vandaag officieel geen slaapplaats heb probeer ik wat dingen vooruit te plannen. Dit komt doordat ik iedere dag aan het bijboeken was en het opeens niet meer kon vanwege de Australian Football game van vandaag. Sydney is overspoelt met toeristen die de finale hier willen aanschouwen.

Voordat ik naar Melbourne vertrek en daar werk ga zoeken wil ik eerst nog WOOFFen. Daarom besluit ik zo snel mogelijk een adres te regelen. Helaas gaat het niet zo gemakkelijk als ik had gehoopt, na ongeveer 20 telefoontjes krijg ik een zekere Michelle Davison aan de lijn. Ze klinkt als een aardige vrouw en heeft plaatsen ter beschikking. Na een en ander nagevraagd te hebben gaat ze akkoord met mijn komst. Ik heb direct een bus ticket geregeld voor de volgende dag en vertrek morgen naar Quaama. Een dorpje ten zuiden van Canberra. Het avontuur zal hier verdergaan en ik kijk het vol spanning tegenmoet…