Genieten in het land der kiwi's

Als ik terug denk aan de afgelopen 2 weken, is mijn verblijf in Brisbane als een vingerknip aan me gepasseerd. Ongelofelijk hoe snel de tijd voorbij strijkt. Van verschillende mensen die ik nu langere tijd ken heb ik afscheid moeten nemen. Personen die je iets beter leert kennen gedag te zeggen blijft moeilijk. Gelukkig kan ik in een later stadium via Facebook contact blijven houden.
Het weer in Brisbane is de afgelopen 2 weken behoorlijk afgekoeld. Nouja, misschien overdrijf ik wel een beetje. Ik loop namelijk nog altijd rond in mijn korte broek en tanktop. Of het onder de 20 graden is geweest durf ik niet te zeggen, wel kan het ’s morgens zo aanvoelen. Al ben ik dan wel weer de enige van mijn collega’s die ‘s morgensvroeg staat te rillen van de kou. In ieder geval worden er bij lange na niet de koude temperaturen in Nederland bereikt.
Van mijn werkgever Mark heb ik ook afscheid genomen. Hij verteld me dat ik een goede werknemer ben geweest. Daarnaast bied hij me nog aan om bij mijn terugkeer misschien nog 1 of 2 weekjes te werken. Misschien dat me nog goed uitkomt, al weet ik bijna zeker dat ik me bij terugkomst in een ander avontuur wil storten.

Na een kleine 3 maanden in deze stad geleefd te hebben, is het tijd om mijn backpackleven weer op te pakken. Hetzij deze keer niet in Australië maar Nieuw-Zeeland. Het is weer even wennen om alles in mijn tas te moeten proppen. Met mijn auto is het altijd gemakkelijk, alles wat niet in mijn tas past, beland in de kofferbak. Al moet ik zeggen dat deze ondertussen behoorlijk vol begint te raken.
Het duurt een hele dag voordat ik het meeste geregeld en afgehandeld heb. Veel tijd heb ik gespendeerd aan geld wisselen. Ieder bank vroeg (naar mijn mening) belachelijk hoge administratiekosten om 60 Australische voor Nieuw-Zeelandse dollars om te wisselen. Deze 60 dollar heb ik daarom maar uitgegeven aan kleren. Geld pinnen doe ik wel in Nieuw-Zeeland.

De dag van vertrek breekt aan als ik mijn laatste handelingen verricht. Mijn auto kan ik parkeren in de straat van Britt’s host ouders . Mijn laatste uren in Australië probeer ik nog een Nieuw-Zeelandse map op mijn tomtom te instaleren. Helaas is dat het enige wat niet wil lukken.

Ik neem afscheid van de mensen die ik ken in het hostel. Bepakt en bezakt loop ik met mijn backpack richting het station. Een treinreis van 20 minuten brengt mij naar het vliegveld waar ik erachter kom dat ik een vlucht zonder tas heb geboekt. Mijn goedkope vlucht is nu net zo duur geworden als de andere die ik kon vinden. Het zoekwerk is helaas voor niets geweest.

Arriverend bij de gate ontmoet ik nog een Nederlander waar ik even een snel praatje mee maak. Hij is al in Nieuw-Zeeland geweest en is de zoveelste die me verteld dat dit land stukken mooier dan Australië moet zijn. Het is een beetje typisch maar onze vlucht loopt iets vertraging op. Het is niet veel maar toch een half uurtje in totaal. Het hoort nu eenmaal bij deze cultuur.

De vlucht van Brisbane naar Auckland verloopt met een hoop turbulentie. Het is geloof ik de eerste keer dat een vlucht voor mij zo hobbelig verloopt. Gelukkig lijkt het in zijn geheel niet lang te duren, wat het allemaal net iets aangenamer maakt in de krappe vliegtuigstoel.
Arriverend op het vliegveld van Auckland zie ik dat de vlucht van Natalia nog moet arriveren. Ik besluit bij de bagageruimte op haar te wachten. Het duurt niet langer dan 10 minuten voordat ik haar zie aankomen. Ze heeft een vlotte babbel en is erg spontaan. Ik merk gelijk dat het goed reisgezelschap is. Mijn eerste nacht in Nieuw-Zeeland zal ik doorbrengen op het vliegveld. Morgen kunnen we de campervan ophalen en kan het avontuur beginnen.


De nacht verloopt erg rumoerig. Onze slaapplek in de terminal is gesitueerd tussen een 24 uurs Mc. Donalds, Subway en Kentucky. Natuurlijk stoppen er veel reizigers om nog even snel een hapje te eten, schoonmakers komen zo af en toe de vloer met een machine reinigen, maar het bankje ligt tegen mijn verwachting aardig comfortabel. Een beetje slaap heb ik kunnen vatten wat ik eigenlijk totaal niet verwachtte.

9 uur ’s morgens bel ik de organisatie waar we de camper van gehuurd hebben. Niet veel later worden we met nog wat andere backpackers al opgehaald. Een kortdurende rit brengt ons naar het camperbedrijf. Na een korte introductie over de gang van zaken krijgen we ons groen/paarse gevaarte zien. Het is een ruim busje met keuken, douche en toilet. Al moet je van de laatste 2 niet teveel voorstellen (dit had ik namelijk ook niet erbij geboekt). Wel zijn we maar al te blij met hetgeen wat we naar verhouding voor een goedkope prijs hebben gekregen.

Eerst rijden we naar het centrum van Auckland. Zonder TomTom, kost het toch wat meer moeite om dit te vinden. Aangezien er niet zoveel borden met centrum zijn als ik verwachtte.
Eenmaal in het centrum parkeren we de campervan in de buurt van de haven. Hier lopen we eerst wat rond totdat we honger krijgen van de vele geuren. Als we een van de tavernes binnenlopen komen uit op een sjiek terras met balkon. Samen met een prachtig uitzicht over de haven wordt het plaatje compleet. Als we de kaart krijgen staan we versteld van de prijzen. Buiten dat de Nieuw-Zeelandse dollar minder waard is dan de Australische, zijn de prijzen ook nog eens goedkoper. Zelfs het stukje vis dat we beiden bestellen smaakt verrukkelijk. Na deze lekker lunch vervolgt onze weg zich in de richting van de sky-tower. Dit is het toonbeeld van Auckland. Net als in Melbourne is het uitzicht in deze toren prachtig. Naar mijn mening zelfs mooier vanwege het landschap eromheen.

Uitgekeken over de stad verkennen we Auckland. Er valt hier niet veel te beleven en we besluiten terug te lopen naar de auto waar ons een verassing te wachten staat. Alweer een parkeerboete, al is het deze keer wel een lachertje. In totaal is het 12 NZD, wat zo’n 8 euro is. Dat krijg je als er geld voor een half uur wordt ingeworpen i.p.v. 3 uur. Al is het verschil slechts 3 dollar.
Na met moeite de stad te zijn uitgekomen arriveren we in het kleine plaatsje Piah. Kenmerken voor dit plaatsje is het zwarte strand en de uitstekende grote rots op het strand, die we uiteraard beklimmen. Het lijkt zo onwerkelijk maar o zo mooi. In de buurt van dit strand brengen we onze eerste nacht door.


Nabij de plaats waar Natalia en ik ontwaken is een waterval gelegen. Het is het eerste wat we doen na ons geprepareerd te hebben. Een wandeltocht van een half uur leid ons door een waanzinnig bos van bomen die ik zelfs nog niet in Australië heb gezien. Zelfs de waterval oogt als een droomplaatje. Ondanks dat het toch wel koud is, kan ik het niet laten een duik te nemen.
Eenmaal terug bij de camper vervolgen we onze weg terug naar Auckland. Inmiddels hebben we deze een naam gegeven. We noemen de van turtle (schildpad). Het viercilinder busje mag zuinig zijn maar is ook ontzettend langzaam. Op het vliegveld pikken we onze laatste Duitse reisgenote Pia op. Zij is net als Natalia spontaan en komt over als goed reisgezelschap. Na een bezoek aan de supermarkt voor het nodige proviand leid onze weg uit Auckland. We rijden door tot het begint te schemeren. Op onze weg naar Whangarei parkeren we bij een rustplaats. Met wijn, bier en goed eten eindig ik mijn 2de nacht in de campervan.


7 uur hebben we de wekker gezet, als je zoveel mogelijk van een gebied wilt zien dan hoort vroeg opstaan er nu eenmaal bij. Na een goed ontbijt en alle etensresten van gister te hebben opgeruimd vertrekken we in Noordelijke richting . We komen uit in het plaatsje Palhia waar we onze van parkeren.
Strompelend door dit plaatsje onderzoeken we welke activiteiten we kunnen ondernemen. Ons besluit eindigt in een 4 uur durende boottocht door de Bay of Islands. Een gebied dat door National Geographic als een van de mooiste gebieden ter wereld is gekozen. Onze tour boot vertrekt uit het plaatsje Russell, de voormalige hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Tegenwoordig is het een klein dorpje met niet meer dan 1000 inwoners. Met een veerboot komen we uit in dit nostalgische plaatsje waar niet echt veel te beleven valt. Afwachtend nemen we een hapje en een drankje voordat onze boot arriveert.

De grote boot waar we ons op bevinden heeft veel meer vermogen dan ik verwachtte. Stuiterend en met een adembenemend uitzicht vliegen we over het water. Kleine rotsachtige formaties in het water maken het een schilderachtig landschap. De meiden krijgen het al snel koud buiten en besluiten binnen te gaan zitten. Ik daarentegen geniet achterop de veerboot van de wilde rit.
Plotseling roept de kapitein dat we allen moeten gaan zitten. We zijn aangekomen bij het hoogtepunt van de tour. Een indrukwekkende rotsformatie in het meest Noordelijke puntje van de Bay of Islands. Een gat onderaan het eiland is gevormd gedurende enkele miljoenen jaren geleden. Ik snap ook waarom we moeten gaan zitten. De zee is hier ontzettend ruig en laat het schip aardig schudden. Wel is het aanzicht zeker weten de moeite waard.

Terug in Palhia besluiten we eerst een douche te nemen voordat we aan ons diner beginnen. Bij de lokale bevolking vragen we waar een douche te vinden is en het is mijn eerste lekkere douche in 2012. Van hosteldouches hoef je je namelijk niet al teveel voor te stellen.
De nacht brengen we door voor de kust van Palhia. Een plaats met prachtig uitzicht over zee waar parkeren verboden blijkt te zijn. We drinken nog wat bier en wijn en hopen morgen een mooie zonsopgang te zien.


Helaas valt de zonsopgang een beetje tegen. De zon komt namelijk precies omhoog achter een groot eiland. Wel is het uitzicht over het gebied bijzonder mooi met de eerste zonnestralen en dolfijnen die voorbij zwemmen.
Vandaag gaan we een lange rit maken. Iedere Kiwi die we tot nu toe ontmoet hebben, raad ons aan zoveel mogelijk tijd op het Zuidereiland te spenderen. Cape Reigna, het Noordelijkste puntje wat we eerst wilde doen slaan we over. Een lijn die tussen twee zeeën te zien moet zijn zit er helaas niet in.

De bijna 6 uur durende rit eindigt voor vandaag in het plaatsje Whitlanga. Via een prachtig weg langs het strand zijn we hier uitgekomen. Ik durf het te vergelijken met de Great Ocean Road en dan is dit nog steeds het Noorder-eiland.
Arriverend bij het infocentrum zijn we helaas te laat om nog een bezoek te brengen aan de hotwater beach. We besluiten hier een nachtje te blijven en zullen morgen een bezoek brengen. Vandaag wordt er een wandeltocht ondernomen van een klein uurtje waarna we de avond relax afsluiten. Maar eerst gaan we uiteten, Pia neemt een heerlijk stukje zalm, Natalia een verrukkelijke medaillon en ik vul mijn maag met een heerlijk stuk steak. Om de avond af te sluiten brengen we een bezoek aan de bioscoop. Het is ook mijn eerste keer in Nieuw-Zeeland en 2012 dat ik een bezoek aan de film breng.


Het ’s morgens worden we gewekt door geklop op het raam van de camper. Het is een ranger die ons verteld dat we op een plaats verblijven waar we niet mogen overnachten. Vrij kamperen mag namelijk niet meer in Nieuw-Zeeland sinds dit jaar. Hij schrijft ons een boete uit van maar liefst 200 dollar. Wel zegt hij dat we een kans maken de boete niet te hoeven te betalen omdat we laat gearriveerd zijn. In de vooravond is de plaats namelijk ook gecheckt en toen waren wij er nog niet. Achterop schrijft hij deze opmerking en wij hopen op een uitzondering bij het betalen van de boete.

Onze slaapplek moeten we ook nog eens direct verlaten en we rijden daarom in de richting van hotwater beach. Deze keer nemen we direct een camping omdat we nog een nachtje doorbrengen in dit gebied.

De morgen gaan we direct naar het strand. Afwachtend tot het laagtij wordt stralen de eerste zonnestralen door de bewolkte lucht. Als het tij laag genoeg is gaan we naar de plaats waar het water wordt opgewarmd door magma onder de grond. Op sommige plaatsen kun je een kuil maken waar het lekker baden is. Terwijl in sommige gebieden een kuil graven niet mogelijk is omdat het water gewoonweg kookt.

Na uit gebadderd te zijn vervolgen we onze weg naar Cathedral cove. Mijn eerste ingeving zegt me dat het om een kerk gaat. De meiden hanteren de Lonely Planet dus het zal wel in orde zijn. Uitkomend bij een heel mooie baai lopen we langs een pad naar het strand van deze baai. Hier bevind zich een gat in de vorm van een kathedraal in een rots. Je kunt eronder doorlopen en het lijkt net alsof je in een heel andere wereld beland. Alles ziet zo ongerept en natuurlijk uit dat het bijna onwerkelijk lijkt. Ik ben al helemaal verliefd geworden op dit land.

Een hoop foto’s en genietmomenten later komen we uit bij onze camping waar we de avond zullen afsluiten met een eigen gemaakte maaltijd en bier en wijn. Ik geniet in volle teugen, dat mag wel duidelijk zijn.