Nog 3 weekjes in Brisbane vertoeven

Mijn laatste avond in Nieuw-Zeeland breng ik internettend door op het vliegveld van Auckland. Ik zit wederom tussen de 24 uurs fastfoodketens. Ik kan het daarom niet laten zo af en toe een hamburger of iets anders te kopen. Als ik moe begin te raken leg ik uiteindelijk neer in de buurt van wat andere backpackers die hetzelfde plan als mij in gedachte hebben, overnachten op het vliegveld.
Echt in slaap komen wil niet lukken. Als het 4 uur is ben ik uitgelegen en besluit een filmpje op mijn laptop te bekijken. Als de film is afgelopen is het inchecken gelukkig al begonnen. Ik stroop nog wat winkels af en zit uiteindelijk in het vliegtuig. Mijn avontuur in Nieuw-Zeeland is nu echt afgelopen.

Aankomend in Brisbane krijg ik als een de weinige de nodige extra checks. Eenmaal buiten neem ik de trein naar het centrum en vervolg mijn weg naar mijn oude hostel. Arriverend ben ik behoorlijk verrast door het aantal backpackers dat ik ken. Ongeveer de helft van het aantal mensen dat hier zit ken ik nog van voor Nieuw-Zeeland. Er zijn zelfs nog mensen teruggekeerd die hier in februari waren. Het voelt bijna aan als een thuiskomst.
Mensen waarvan ik 5 weken geleden afscheid heb genomen zeggen dat het net lijkt of ik niet weg ben geweest. Zelf ervaar ik hetzelfde gevoel. De tijd vliegt in ieder geval aan me voorbij.

In de avond ontmoet ik Mark, die enkele mensen bij ons hostel afgooit. Ik vraag hem of het mogelijk is nog enkele weken voor hem te werken. Dit geeft mij namelijk de gelegenheid om mijn laatste weken in Australië vrij te reizen zonder te werken. Helaas kan hij me nog geen definitief antwoord geven. Als ik deze week geen telefoontje krijg dan ga ik in ieder geval verder Noordelijker reizen.

Het ’s avonds ga ik samen met Paul op pad om nog 1 biertje te drinken. Het feit dat ik niet echt geslapen heb de afgelopen nacht begint me nu op te breken. Een biertje is genoeg om me in een aangeschoten toestand te brengen. Terug in het hostel plof ik om 10 uur in bed. Volgens mij ben ik binnen enkele seconde in slaap gevallen.


Het ’s morgens probeer ik in bed te blijven liggen. Ik heb ontzettend lekker geslapen maar ben alweer vroeg wakker. Uitgerust voel ik me als ik om half 8 mijn bed uitkruip. Samen met de Italiaan Vladimir zit ik op de veranda van het hostel achter mijn laptop. Niet goed wetend ben ik me aan het bedenken wat ik vandaag ga ondernemen, tot Ben de hosteleigenaar opeens naast ons staat. Vladimir en mij vraagt hij of we geïnteresseerd zijn in werk vandaag. Beide slaan we het aanbod niet af en hij geeft me 2 nummers. Het eerste nummer dat ik bel is werk voor dezelfde dag. Helaas ben ik te laat met bellen en backpackers van een ander hostel hebben dit werk al aangenomen. Het tweede nummer dat ik bel heeft succes. Als ik nog iemand kan charteren, kunnen we morgen onkruid gaan wieden.

Na een vlug ontbijtje maak ik een wandeling naar de stad. Belandend in de botanische tuinen geniet ik van een wandeling en zie veel mensen sporten uitoefen gedurende hun lunchtijd. In totaal loop ik 3 uur kriskras door de stad en de tuinen. Welverdiend eindig ik bij Hungry Jacks om de Big Ultimate Whopper te bestellen. In Nieuw-Zeeland was hij namelijk niet zo groot als in Australië, wat ik toch wel een beetje miste.

In het hostel neem ik me de moeite om een derde persoon te vinden om morgen te kunnen werken. We krijgen 100 dollar elk (wat voor Australische standaarden laag is) inclusief ontbijt en lunch. Ik vind Balthazar, een torenhoge 19 jaar oude Fransman. Samen met hen ga ik morgen op pad. De rest van de dag zonder ik me een beetje af. Ik merk toch dat ik nog moe ben vanwege de nacht die ik gisteren heb overgeslagen. Vladimir is ook nog zo vrij om deze dag voor hem en mij pasta te maken. Veel heb ik dus niet hoeven doen.


In mijn auto rijden we naar de buurt Samford. Arriverend in de wijk staan we versteld van de grote van de huizen, ze zijn ontzettend groot. Ik stop de auto voor een poort net als in een Hollywoodfilm en druk op de bel. Peter, de man waarmee ik gister getelefoneerd hebt vraagt of mijn auto geen olie lekt. Het is duidelijk dat meerdere backpackers werk voor hem hebben verricht. Na te hebben bevestigd dat dit niet het geval is mogen we doorrijden.
In het eerste kwartier stellen we ons voor en Peter verteld over wat er in zijn tuin gedaan moet worden. Het is heel wat maar het is ook een grote tuin met een prachtig huis. Als hij vraagt waar we allen vandaan komen en Balthazar verteld dat hij uit Frankrijk is komt er een vooroordeel. Iedere Australiër is zowat van mening dat Fransen niet kunnen doorwerken. Balthazar zelf bevestigd dit ook en hij is de tweede Fransman die ik ontmoet die dit zegt.

Na een kleine 2 uur onkruid gewied te hebben worden we geroepen om deel aan het ontbijt te nemen. Echt hard gewerkt hebben de anderen en ik nog niet. Allen nemen we deel aan het ontbijt en na een half uur vervolgen we het werk. Dit keer werd het alleen een beetje moeilijker. Het onkruid dat gewied moest worden in een andere tuin is groter dan mijzelf. Daarnaast is het ook hardnekkig wat natuurlijk de nodige lichamelijke krassen oplevert.
Tussendoor krijgen we nog een heerlijke lunch voorgeschoteld. Het zijn weliswaar belegen broodjes met kaas, ham, salami en wat groenten maar ze zijn lekkerder als ze voor je gesmeerd worden. Na een heerlijke lunch gaan we verder met werken. Het loopt allemaal niet zo soepel als gedacht. Het wilde gehak van Vladimir met het pikhouweel gaat ten koste van het irrigatiesysteem en Balthazar weet enkele planten te vernietigen gedurende zijn gehak. Gelukkig maakt het Peter allemaal niet zoveel uit. Het belangrijkste voor hem is dat zijn tuin weer in orde is.

Op de terugweg naar het hostel bedenken we ons of we morgen weer voor Peter willen werken. Allen hebben we niet veel bijzonders te doen en ik geef Peter telefonische bevestiging. Nog 1 dag werk wat elk van ons 100 dollar zal opleveren, ontbijt en lunch.
Vandaag is het aan mij de beurd om een pasta te koken. Vladimir heb ik al verteld dat het deze keer niet met tomaten gebeurd. Zure room, spinazie, ham en een hoop spaghetti zorgt ervoor dat onze magen vanavond gevuld blijven.


De volgende morgen arriveren we wederom bij de poort die toegang verschaft tot het huis. Na een telefoontje kunnen we doorrijden. Gelukkig is het vandaag niet zo warm als gister, wel zijn we allen een stuk trager als gister. Het is namelijk Moederdag en Peter, zijn vrouw en de kids zijn zowat de hele dag op visite bij zijn moeder. Het enige wat Vladimir tijdens het werk eruit krijgt gebracht is; ‘I don’t know what to do, it’s a big mess’, Balthazar en ik hebben ook geen idee of we goed of slecht bezig zijn. Rustig aan maken we ons een weg door de jungle en genieten ook een beetje van het goede weer.
Als Peter terugkomt is hij uiterst tevreden met het geleverde werk. Zelf vind ik dat er nog voor een paar dagen werk ligt om een tuin op orde te brengen. De Australische standaarden liggen gelukkig een stuk lager.


Na de avond rustig door te hebben gebracht, wacht ik de volgende dag rustig op het beloofde telefoontje van Mark. Veel heb ik vandaag niet op het programma staan en ik besluit er een luierdagje van te maken. Als het 10 uur s’ avonds is besluit ik mijn plan te veranderen. Aangezien ik het hostel tot donderdag betaald heb besluit ik tot dan te blijven.

Ik begin al vroeg in de morgen met het uitstippelen van een route hoe ik mijn weg naar Cairns ga vervolgen. Als ik een half uurtje bezig ben krijg ik telefoon. Het is Mark die me ervan op de hoogte brengt dat ik morgen wederom van start kan gaan. Mijn voorlopige plan is alweer gewijzigd en ik kan nog een extra 3 weken in Brisbane te verblijven.
De middag ga ik met de Italianen Roberto, Enea en Simon en de Duitsers Max, Stefan en Chris een pot voetballen. Het is de eerste keer dit jaar dat ik tegen een bal trap. De laatste keer dat ik me kan herinneren was in Mooroopna samen met een groep Ieren. Het doet goed en we ballen voor 2,5 uur. Op het einde van de dag kan niemand meer fatsoenlijk lopen. Tijd om te stoppen en de avond relaxend door te brengen in het hostel.


Gedurende mijn werkdagen breng ik mijn avonden vooral door met hostelgenoten. Zo wordt er o.a. een keer gebarbecued in het park, gaan we een avondje bowlen en laser gamen ter eren van een verjaardag van de enige Nederlandse die ook langer in dit hostel verblijft en worden wat films in de televisieruimte aanschouwt.
Mijn broertje Jules wist me gister wakker te bellen na een avond goed gestapt te hebben. Hij heeft een weekendje naar Las Vegas gewonnen. Jaloers ben ik wel als ik te horen krijg met wie hij allemaal in het vliegtuig zit. Q-dance gaat namelijk hardstyle voor de eerste keer in de USA introduceren. Alle artiesten zitten namelijk op dezelfde vlucht. Hij gaat in ieder geval een goede tijd tegemoet aan de andere kant van de wereld.

De tijd krijg ik gemakkelijk door in Brisbane en vind het op dit moment niet erg om hier nog even te verblijven. De komende 2 weken ga ik daarom nog lekker van het stadsleven genieten voordat ik mijn reis in Noordelijke richting vervolg.