Roadtrip to Cairns (part 2)

Het is de morgen nog even rondhangen in Airlie Beach. Ik leg me neer bij de Lagoon om wat zonnestralen op te vangen. In vergelijking met Brisbane is het hier stukken warmer. Ongeveer 25 graden terwijl het voor Australische begrippen al winter is. Voordat de verzameltijd bij de zeilboot aanbreekt, koop ik nog wat bier. Arriverend bij de haven zie ik de Nederlanders die afgelopen nacht bij me op de kamer zitten. Ik voeg me nog even bij hen voordat we opgesplitst worden. In plaats van de boot ex-racer Boomerang, krijg ik de ex-racer Condor toegewezen. Omdat er slechts 20 boekingen zijn wordt er maar 1 zeilboot gebruikt.

Al snel kom ik achter de Nationaliteiten op de boot. Natuurlijk is meer dan de helft van de mensen Duits, enkele Engelsen, een Amerikaan, een Chinees en ik. Er heerst al direct een goede sfeer zodra we de haven uitvaren. We bereiken de open zee en kunnen de zeilen gaan hijsen. Ik krijg het genoegen om samen met een paar andere het grote zeil te hijsen. Omdat het zeil zo zwaar is om helemaal omhoog te hijsen, trekken we met 3 man aan het koord. Er worden nog wat andere handelingen verricht die bij een zeilboot horen en daar gaan we. Zittend aan een van de zijkanten van het schip varen we in een schuine hoek door het water. De trip naar een van de Whitesunday eilanden gaat voor mijn gevoel ontzettend snel. Onderweg praat ik met de Duitser Simon die links van me zit, en Lisa de Engelse die rechts van me zit.
Arriverend in rustig water bij ons eerste Whitesunday eiland is het al laat in de middag. Van de kapitein mogen een verfrissende duik nemen als we daar zin in hebben. Natuurlijk kan ik daar geen nee tegen zeggen en na mijn wetsuit (welke verplicht is vanwege giftige kwallen die hier rondzwemmen) te hebben aangetrokken spring ik van de boot.

Na wat ongein in het water te hebben uitgehaald en ik me wederom op het schip bevind is het tijd om te socializen. De eerste blikjes bier worden opengetrokken en eigenlijk iedereen raakt met elkaar aan de praat. Op het dek heerst een goede sfeer en er wordt lekker eten geserveerd. Als het middernacht wordt liggen de meeste al te slapen. Enkele Engelsen spelen nog een drankspel waar ik voor pas. Aangeschoten genoeg kruip ik mijn hang bed in, dat zich aan de zijkant van de cabine bevind.


Het ’s morgens wordt ik wakker met een ietwat duf koppie. Na een ontbijt krijgen we de gelegenheid om te snorkelen. In de baai worden we met een kleine motorboot dichtbij de kustlijn gebracht. Hier groeit een koraalrif en zitten een hoop kleurrijke vissen. Ik kijk mijn ogen uit wanneer ik het koraalrif onderwater te zien krijg. Het ziet er stukken anders uit dan ik me voorstelde. Iedere koraalplant is ontzettend groot en kleurrijk. In combinatie met de vissen die hier rondzwemmen is het een heel aparte omgeving.

Na zo’n goede 2 uur gesnorkeld te hebben en als een van de laatste uit het water te komen zijn we terug op de Condor. Na de betoverende duik is het weer tijd om te zeilen, al wordt er eerst tijd voor een lunch genomen. Zittend aan de zijkant mogen we allen wederom een handje helpen. We maken koers naar de Whitesunday Beach.
Aangekomen bij het schiereiland maken we koers naar het uitkijkpunt over dit eiland. Het uitkijkpunt biedt een prachtig uitzicht over de spierwitte stranden. Het zand dat hier ligt is van de allerhoogste kwaliteit en is zelfs door de Amerikanen gebruikt om de Hubble telescooplens te maken. Als we naar het strand lopen begrijp ik waarom. Het zand is zo fijn dat het bijna een poeder lijkt. Juwelen, goud en andere glimmende accessoires kunnen hier in worden schoongemaakt. Met de groep verblijven we een paar uur op het strand. We gooien wat over met een soort van bal, bewonderen enkele pijlstaartroggen die er zitten en bouwen een menselijke piramide.

Na de fun op het strand wandelen we met zijn allen terug naar de boot. We zeilen nog een beetje voordat we uitkomen bij een andere baai. Aan het eind van de middag worden nacho’s in een heerlijke dressing geserveerd, de barbecue wordt aangemaakt en samen met een salade is het een lekkere maaltijd. De avond breng ik samen met de anderen buiten op het dek door. Met een Duits meisje blijf ik als enigste over en wij besluiten de nacht onder de sterrenhemel op het dek door te brengen.


Ontwakend onder de dekens merk ik dat liggen op het dek van een zeilschip niet zo goed is voor mijn rug. Ik voel me een oude man die hulp nodig heeft met opstaan. Ideaal om te slapen was het niet egale dek ook niet. Wel maakt de mooie omgeving een hoop goed. Zo zien we dolfijnen voorbijzwemmen in het begin van de morgen en de zon opkomen. Wanneer er meer mensen op het dek verschijnen wordt de natuurlijke rust verstoord.
Er volgt nog een ontbijt en rond 9 uur zetten we koers naar de haven. We zeilen nog voor ongeveer anderhalf uurtje voordat we aan wal geraken. De heerlijke zeiltrip is nu echt afgelopen en het is een echte aanrader.

Omdat we in een andere plaats aangemeerd zijn, keren we met de bus terug naar Airlie Beach. Enkele mensen van de groep gaan al direct verder naar hun volgende bestemming. Samen met de overblijvers spreken we af om de middag bij de Lagoon door te brengen.
In Airlie check ik in bij het hostel en neem nog een snelle lunch waarna ik mijn weg naar de lagoon vervolg. Ik zie de Amerikaan en enkele Duitsers liggen en voeg me bij hen. Als uiteindelijk iedereen uit de groep zich bij ons heeft gevoegd begint er een vraag op te spelen. Eigenlijk niemand kent elkaars namen. We noemden iedereen bij stad of bij land. Vanzelfsprekend was ik dus de Dutchguy omdat ik de enige Nederlander was. Na wat raden en zoeken op facebook krijg ik ieders naam te horen. Al heb ik niet het idee dat ik er veel onthouden heb.

Met Wenke het Duitse meisje waarmee ik de nacht op de zeilboot doorbracht ga ik nog iets drinken. Haar Engels is nog niet zo goed omdat ze pas 3 weken in Australië is en niet echt op school geleerd heeft. Ik vind het niet erg om Duits te spreken en probeer deze taal een beetje meer onder de knie te krijgen. Na een drankje vervolgt onze weg zich naar een cafétje waar we de zeiltrip afsluiten. Iedereen die nog in Airlie verkeerd komt hier om nog 1 keer iets te drinken. Dan is het echt tijd om afscheid te nemen.


Ik neem me het ’s morgens voor om in de richting van Mission Beach te rijden. Met Wenke ga ik deze morgen nog voor een ontbijt. Bij de lokale bakkerij kopen we beide iets lekkers en maken onze weg naar het strand. Hier genieten we onder de zon van een lekker gevuld broodje. Als we klaar zijn rijden we naar haar campingplaats.

Arriverend op de campingplaats parkeer ik mijn auto naast de campervan van Manuel. Een Duitse jongen die samen met Wenke en Jeanine in de richting van Cairns rijdt. Als het middag begint te worden voel ik er nog niet veel voor om in de richting van Mission Beach te rijden. Het is gezellig op de camping en er wordt een hoop Duits gesproken. Ik besluit om nog een dag hier op de camping te verblijven voordat ik de volgende dag vertrek. Manuel wist me over te halen om zo de wedstrijd Nederland Duitsland te bekijken.

Het is de eerste keer in Australië dat ik in een tent ga slapen. De 3 Duitsers liggen normaal allen in de campervan. Mijn tent wordt deze keer door Wenke en mij in gebruik genomen. Later arriveren Simon en Eva die met hun van ook op deze camping verblijven. Met zijn allen bereiden we een barbecue met de nodige versnaperingen. De rugbywedstrijd Queensland vs. New South Wales aanschouwen we om de avond af te sluiten.


In het midden van de nacht gaat mijn wekker. Mij lukt het niet echt om wakker te worden en ik sukkel weer in slaap. Niet lang daarna gaat de wekker van Wenke. Deze keer weet ik wel waarvoor ik wakker wil worden en zet direct mijn laptop aan. Snel proberen we een site met een livestreamverbinding voor de wedstrijd te vinden. Ik probeer het een half uur voordat ik het opgeef. In Europa is wederom een belachelijke regeling van toepassing geworden. Mensen in het buitenland kunnen geen live-voetbalwedstrijden aanschouwen. Simon en Manuel hebben hetzelfde probleem. Ik besluit nog even snel naar de tussenstand te kijken voordat ik weer op een oor lig. 2-0 voor Duitsland tegen het eind van de eerste helft. Mijn hoop is al vervlogen en ik wil niet weten wat ik te horen krijg als ik weer wakker wordt.

Deutschland, Deutschland uber alles, is het eerste wat ik te horen krijg als ik net ontwaak. Manuel die al wakker is kan het niet laten om in het voorbijlopen van de tent deze zit uit te brengen. Wenke die ook wakker schrikt wrijft het er ook nog even in. Waarom konden die overbetaalde voetbalspelers deze keer wederom niet van Duitsland kunnen winnen?
Wenke heeft me gister gevraagd of ik zin had om vandaag een stukje te lopen. Natuurlijk is mijn Duits niet helemaal perfect en ‘laufen’ op zijn Duits blijkt rennen te zijn. Veel zin had ik er niet in, maar het voelt goed om nog eens een keer gesport te hebben.

Na een stukje gerend te hebben en alle spullen te hebben ingepakt vertrek ik samen met Manuel, Wenke en Janine in de richting van een waterval. Simon en Eva hebben ons al verlaten en zijn onderweg naar Townsville. De waterval waar we arriveren is best indrukwekkend om te zien. Veel water komt er niet uit maar beklimmen kon je hem helemaal. We nemen wat foto’s en hangen er nog wat rond. Manuel en ik proberen nog een duik die niet al te lang duurde. Het water was namelijk ijskoud. Terug bij de auto’s neem ik afscheid van het Duitse drietal. Zij vervolgen hun weg naar Townsville en ik besluit mijn weg naar Mission Beach te vervolgen.

Het is geen korte rit die ik maak en tevens ben ik laat vertrokken. Na een kleine 500 kilometer non-stop gereden te hebben houd ik het voor gezien en neem de eerste de beste gratis slaapplek langs de weg.


Na de ochtend de tijd voor ontwaken genomen te hebben, rij ik de laatste 100 kilometer naar Mission Beach. Aangekomen bij het bezoekerscentrum vraag ik naar nabijgelegen hostels. De vriendelijke mevrouw attendeert mij op een goed hostel. Als ik er arriveer ben ik het helemaal met haar eens. Het is er ontzettend schoon en er is een mega grote keuken. Daarnaast ligt het vlak naast het strand en hangt er een luie sfeer.

Natuurlijk kan ik het niet laten om eerst de omgeving te verkennen. Als ik mijn spullen gedropt heb vervolg ik mijn weg naar de andere kant van het stadje. Ik kom uit bij een ander gedeelte van het strand en het is hier ontzettend mooi. Palmbomen vullen de kustlijn, het water is kraakhelder en daarnaast is het lekker verlaten. Heerlijk om er een wandeling te maken in ieder geval.
Uitgewandeld rij ik verder en kom uit bij een pier waar ik enkele vissers zie zitten. Een van hen heeft beet en vanaf de pier zie ik dat het om een joekel van een vis gaat. Ik aanschouw het spektakel voor een half uur en dan knapt de lijn. Helaas alles is voor niets geweest.
Ik rij verder en kom uit bij een begroeide berg die ik helemaal op kan lopen. Het is een prachtige en heerlijk om er te lopen. Vanaf helemaal boven heb ik een mooi uitzicht over Mission Beach. Ik ben wel aardig bezweet geraakt van de wandeling. Het is namelijk erg warm hier in het noorden van Australië. Ik keer daarom terug naar het hostel om een douche te nemen en een trip naar het Great Barier Reef te boeken.

Sebastiaan een jongen die ik bij de WhiteSundays heb ontmoet is ook in dit hostel gearriveerd. Hij wijst me erop dat ze rondrijden met een busje om cassowarys te spotten. Een grote vogel die niet kan vliegen en een blauwe kop heeft. Ik besluit me bij hen te voegen. We krijgen een ontzettende grote walibi populatie te zien. In dit stadje zitten ze echt overal. Een vogel krijgen we helaas niet te zien, al heb ik hem wel al in gevangenschap gezien.
Terug bij het hostel worden we verwelkomt door een vrouw. Zij legt ons een en ander uit over het werk wat ze doet. Ze verzorgt aangereden dieren om ze een overlevingskans te geven. In het vertellen houd ze ook een slang vast welke een python blijkt te zijn. Omdat ik vooraan zit krijg het beest zonder vragen op mijn schoot geworpen: ‘darling, can you hold her for a sec’. Het was even wennen maar het is de eerste slang die ik ooit vasthad. De rest van de avond breng ik vooral vertellend met de andere backpackers door.


Het ’s morgens wordt ik door de wekker gewekt. Ik blijf nog even liggen, kleed me aan en maak dan mijn weg naar buiten. Samen met nog een Australisch meisje dat ook in het hostel verblijf vervolgt onze weg zich naar het duikcentrum. Hier krijg ik mijn snorkel en flippers waarna we naar een kleine haven gaan.

Een kleine boot ligt op ons te wachten als we arriveren. De rit naar het rif in dieper water verloopt vooral schommelig. Echt comfortabel is het niet. Arriverend lig ik als een van de eerste in het water. In de hoop dat ik enkele rif haaien en schildpadden kan zien zwem ik snel rondom het rif. Helaas kan ik geen enkele vinden. Voor 2 uur snorkel ik rond maar ik krijg geen van beide beesten te zien.
Een beetje teleurgesteld keer ik terug naar het hostel. Ik had meer verwacht van deze trip aangezien mij veel beloofd werd. Eigenlijk was het hetzelfde als het snorkelen bij de WhiteSundays. Het mag niet baten want terug in het hostel besluit ik met Sebastiaan een Engelse kamergenoot en een Duitse te gaan vissen.
Gewapend met 3 vishengels belanden we op de pier die ik de vorige dag bezocht heb. Het duurt niet lang en we hebben beet. Als we de vis uit het water halen blijkt het om een barracuda te gaan van zo’n 30 centimeter. Sebastiaan zet snel het mes in de vis en vanavond komt deze op de barbecue. Er is een moment geweest dat we alle 3 beet hadden. Helaas heeft de barracuda sterke tanden en beet al onze lijnen door.

In het hostel genieten we van een gratis barbecue die bij de overnachting zit inbegrepen. De barracuda komt ook op het vuur. Australiërs gooien de vis terug omdat hij niet lekker is. Voor mij smaakt ie echter heerlijk. Uiteindelijk eindig ik met wat andere backpackers en een kampvuurtje op het strand terecht. Een biertje erbij maakt de avond helemaal compleet.


Vandaag vertrek ik naar Cairns. Ik besluit nog even in het hostel te verblijven tot mijn was is opgedroogd. Als het zover is maak ik mijn weg noordwaarts. Onderweg kom ik nog uit bij een waterval welke ik en snel bezoek breng om wat foto’s te maken. Als ik in Cairns arriveer besluit ik naar een hostel te gaan welk bekend staat als een echt party hostel.

Het blijkt niet gelogen te zijn. Als ik betaald heb voor het hostel en door het hostel rondloop krijg ik al een goede indruk. Als het einde van de middag nadert en ik me vooral bezig heb gehouden met een stukje door Cairns te lopen, voeg ik me bij enkele kamergenoten. Samen met een Ier en twee Engelse ga ik op stap om in een pub enkele pints te scoren. Als we later terugkeren naar ons hostel kopen we nog wat bier voor in de kamer. Samen met hen, mijn Noorse en 2 Amerikaanse kamergenoten spelen we het drinkspel ring of fire. Later gaat onze tocht verder naar het partygedeelte van het hostel waarvan ik me nog vaag een wet T-shirt wedstrijd kan herinneren.


De volgende morgen sta ik op met een behoorlijke kater. Ik sta op en begin met wandelen door de stad terwijl mijn kamergenoten nog op een oor liggen. Ik heb gisteravond niets gegeten en heb nu een ontzettende honger. Na snel wat eten gescoord te hebben loop ik terug naar het hostel waar ik nog even het bed inkruip.

Als mijn kamergenoten ook wakker zijn vraag ik hoe laat we teruggekomen zijn. Linsey verteld mij dat hij en ik de laatste waren die er een goed feest van maakte. Het blijkt dat ik samen met hem om 2 uur ben teruggekomen in de kamer. Het laatste wat ik me herinner vond plaats om 11 uur. Het betekend dat ik in totaal 3 uur film kwijt ben van de afgelopen avond. In zijn totaliteit kan ik alleen maar zeggen dat het een goede avond is geweest.

Het ’s middags loop ik een authentiek Australisch winkeltje binnen. Ik raak al snel aan de praat met de vrouw die er werkt en ze leert me zelfs digeridoo spelen. Moeilijk is het niet en het geeft echt een zeer relaxed gevoel. Ik dacht dat het een broodje aap verhaal zou zijn maar het is heerlijk om te bespelen. Een beetje verslaafd blaas ik op een aantal van hen en op eentje wordt ik helemaal verliefd. Ik kan het niet laten hem te kopen en op te sturen naar Nederland. Een dikke 2,5 uur later loop ik het winkeltje uit en vervolg mijn weg terug naar het hostel.

Het is mijn laatste nacht in Cairns en ik heb nog snel een advertentie op gumtree geplaatst. Ik heb 1 reactie van iemand die morgen met mij naar Darwin wil vertrekken. We besluiten kennis te maken en morgen vertrek ik met de Zwitserse Mikel richting Darwin. Voor nu nog een keer goed stappen in het lloret van Australië.