De poort naar Azie

Darwin, het is eigenlijk niet meer dan een groot dorp voor het gevoel. Mijn eerste 2 dagen vond ik het heerlijk om gewoon rond het hostel te hangen en helemaal niets uit te voeren. Buiten het halen van eten bij de lokale supermarkt zat ik alleen wat te kleppen, televisie te kijken of achter het internet op mijn laptop. De derde dag is het me echter gaan vervelen maar veel te doen valt er in deze stad niet. Ik heb nog gedacht om een nationaal park in de buurt te bezoeken maar kreeg ook hier geen zin voor gevonden. Ik denk dat het te maken heeft met mijn trip naar Azië. Ik heb ontzettend veel zin om naar dit werelddeel te vliegen en op verkenning uit te gaan. Verhalen die ik heb gehoord klinken ontzettend interessant. In Australië ben ik een beetje uit gereisd.

Natuurlijk ben ik met mijn Australische kamergenoten op stap geweest in Darwin. Het was niet anders als andere dagen maar wel mijn eerste keer dat ik uit de pub gegooid werd. Niet omdat ik iets heb uitgevreten maar omdat mijn glas bier uit mijn handen viel. Hier ben je dan automatisch te dronken, ik noem het meer lekker aangeschoten. Gelukkig heb ik voor de rest wel een leuke avond achter de rug als ik alleen terugkeer naar mijn hostel.

Als de eerste juli aanbreekt bereidt iedereen zich in dit plaatsje voor op territory day. Het is een feestdag die alleen plaatsvind in de provincie Nothern Territories. Het is ook de enige provincie waar legaal vuurwerk wordt verkocht. In de rest van Australië is het verboden om vuurwerk zelf af te steken. De hele dag hoor ik net als bij ons op oudejaarsdag een hoop knallen. In de avond wordt het allemaal wat spectaculairder. Op het strand van Darwin vind een vuurwerkshow plaats die gesponsord is door de autoriteiten. Beter als Sydney kan het niet zijn maar de moeite waard… zeker weten. Na genoten te hebben van het 20 minuten durende spektakel keer ik met de rest terug naar het hostel. Samen met mijn Australische kamergenoten sluit ik deze feestavond af voor de televisie.

Ook mijn laatste dagen in Darwin heb ik niet veel bijzonders gedaan. De dag na Territory day heb ik samen met Paulie, Kevin en Adrien nog wat (illegaal) vuurwerk afgestoken. Het waren enkele overblijfselen die zij overhadden van de dag ervoor. Anders als in Nederland is het hier veel gevaarlijker als er een vuurpijl of grondvuurwerk omvalt. Uiteraard zochten wij allemaal dekking toen een van de 24 knallers omviel maar de omgeving was minder af. Bij de overburen is de tuin in de fik gevlogen. De hete temperaturen en weinige regenval gedurende dit seizoen maken het heel gemakkelijk om vlam te vatten. Het dorre gras wat vlam vatte (de lokale brandweer had hier gisteren haar handen vol aan) en zich snel verspreide bluste we met alle ketels en emmers die we in de keuken konden vinden. Gelukkig kregen we het onder controle en verbergen ons in de televisiekamer van het hostel hopend dat de politie niet zou opdagen. Het bleef rustig en we konden er wel om lachen.

Mijn dag van vertrek is eindelijk aangebroken. Ik heb nog getwijfeld om mijn weg lopend naar het vliegveld af te sluiten, om deze net als na mijn eerste hostel te zijn begonnen. Niet wetend of er een douche op het vliegveld zou zijn heb ik de 13 kilometer lange weg toch maar achterwege gelaten. De laatste bus die naar het vliegveld vertrekt neem ik om kwart over 4 het ’s middags om vervolgens mijn nachtvlucht om kwart voor 2 naar Sydney te nemen. Internettend, een film en nog wat muziek helpen me de avond door. Voor vertrek neem ik nog wat slaappillen en als ik uiteindelijk neerplof in mijn vliegtuigstoel ga ik niet veel later nokkie.

Ik wordt gewekt voor de landing in Sydney. Het is even over 6 uur en maak mijn weg naar de Internationale terminal. Om nog even Sydney in te gaan had ik niet echt veel zin. De volgende 9 uur heb ik daarom maar wat rondgedwaald door de terminal afwachtend op mijn vlucht.
De 8 uur durende vlucht van Sydney naar Singapore is helemaal zo slecht nog niet. Ik heb net als mijn vlucht van Nieuw-Zeeland naar Singapore extra beenruimte. Naast me zit een koppel waarvan de man uit Nieuw-Zeeland komt en vrouw uit Engeland. Samen met hun 3 maanden jong baby’tje hebben ze de familie van de man bezocht en zijn ze op weg terug. Na met hen een gesprek te hebben gevoerd en mijn dineer te hebben gehad neem ik nog wat slaappillen om nokkie te gaan.


Als ik vlak voor de landing wakker wordt, begin ik me te bedenken of het niet verstandiger was om toch te informeren of hostelrecepties 24 uur open zijn in Singapore. Mijn Lonely planet kan hier helaas geen antwoord opgeven. Wel neem ik me voor om een hostel in de wijk ‘little India’ te boeken, omdat ze de helft goedkoper zijn dan hostels in het centrum en het er niet ver vandaan ligt.

Als ik door de douane heenloop krijg ik direct te maken met de striktheid van Singapore. De douanier verteld mij op strenge toon dat ik de volgende keer in duidelijke blokletters mijn visumblaadje moet invullen. Ik dacht bij mezelf dat hij vast de enige is die dit blaadje daadwerkelijk controleert. Iedere andere keer dat ik gereisd heb, heeft hier niemand ooit waarde aan gehecht. In een vuistje moet ik er eigenlijk om lachen. Dit zal wel de introductie zijn tot het veiligste land en het land met de zwaarste straffen ter wereld.

Na de metro naar Little India genomen te hebben kom ik om even voor 12 het ’s nachts op straat uit. Het regent pijpenstelen. Kijkend op mijn mapje in mijn Lonely Planet is het ongeveer een halve kilometer lopen. Ik wacht een halfuur en dan geef ik de moed op en besluit me een weg door de regen te banen. Gelukkig is het warm hier en voelt het aan als een warme douche. Doorweekt kom ik bij een ander hostel aan dan dat ik in eerste instantie in gedachte had. Het eerste wat ik probeerde was namelijk gesloten.
Het ziet er aardig uit en ik neem een bed in een 17 persoonsslaapkamer voor 2 nachten. Moe van het reizen ben ik niet, de slaappillen hebben goed hun werk gedaan. Gaar van het rondhangen in de vliegveldterminals ben ik helaas wel. Na mijn tas gedropt te hebben maak ik kennis met mijn eerste kamergenoot die nog wakker is. Een muis die wegkruipt achter de prullenbak zegt mij nog even gedag. Bij mezelf dacht ik, dit gaat heel anders als Australië worden.
Voordat ik naar bed ga duik ik nog even de ontmoetingsruimte van het hostel in. Ik klep met de meeste mensen die aanwezig zijn en denk bij mezelf, dat ik nog niemand heb ontmoet die alleen door Zuidoost Azië reist of gereisd heeft. Als ik om 3 uur eindelijk mijn bed ben ik voldaan en kan niet wachten tot morgen.


Ontwakend vraag ik me af of ik een gat in de dag heb geslapen. Het is half 8 het ’s morgens en ik ben klaarwakker. Liggen blijven kan ik niet en ik maak me een weg naar buiten. Na wat spullen uit mijn tas te hebben weggelegd ga ik op pad. Ik neem de metro naar Mt. Faber. Een 118 meter hoge berg die uitzicht over de stad moet bieden. Aankomend bij mijn eindstation besluit ik eerst een ontbijt te nemen. Bij een foodcourt val ik om van de prijzen hoe goedkoop het hier is. Ik neem een vlees noodle ontbijt en het ziet er erg lekker uit. Ik heb geen idee wat voor een vlees het is maar het was lekker en pittig. Daarnaast is het weer even wennen om met stokjes te eten, gelukkig heb ik het ritme weer snel te pakken.

Het kost me even wat tijd om de weg naar de berg te vinden. Ik kon de gondel pakken maar vond dat weer ietsje te duur en heb het op een lopen gezet. Arriverend boven aan de berg ben ik een beetje teleurgesteld. Het uitzicht is weliswaar prachtig maar het is een bewolkte dag in Singapore. Mijn zicht is gelimiteerd en het begint ook nog eens te kletteren als ik net arriveer. Bij een overdekt barretje neem ik plaats om te schuilen en van het iets meer opklarende uitzicht te genieten als ik de berg afloop. De wandelroute die ik in gedachte heb laat ik schieten en ik besluit mijn weg naar het centrum te vervolgen.

Met de metro arriveer ik in Chinatown en maak mijn weg door het gebied. Ik loop door kleine steegjes met vele kraampjes met vanalles en nog wat. Dan arriveer ik bij een gebouw waar ze etenswarenverkopen en ik maak mijn weg naar binnen. De markt laat me denken aan mijn vakantie in China, al is het hier wel weer allemaal wat netter. Ook ga ik hier mijn lunch uitproberen, iets minder pittig deze keer maar wel ontzettend lekker.

Ik vervolg mijn weg naar de rivier om de stad een beetje te verkennen. Mijn ogen uitkijkend van de vele wolkenkrabbers die als reuzen over me heen lijken te buigen, is het architectonisch een ontzettend mooie stad. Lopend geniet ik van het uitzicht en maak mijn weg naar het nationale museum van Singapore. Uiteraard komen er heel wat omleiding aan te pas omdat ik allerlei interessante punten zie.
Laat in de middag arriveer ik bij het museum en ben een beetje teleurgesteld. Het enige wat dit museum heeft te bieden is een expeditie over de goudkoorts in de Oekraïne en nog wat schilderijen m.b.t. een of ander thema. Ik hoopte erop om iets meer te weten te komen over de geschiedenis en gebruiken van Singapore. Het mag niet baten ik ben ook een beetje moe gelopen als ik mijn weg terug naar het hostel vervolg.

Morgen wil ik Singapore verlaten en mijn weg naar Maleisië vervolgen. Nu ga ik proberen nog wat vrienden te zoeken die vanavond het nachtleven van dit land willen induiken. Mijn eerste indrukken zijn in ieder geval veel beter dan ik had gedacht. Bijna zeker wetend ga ik ervan uit dat de rest van Azië net zo interessant zal worden.